Dizzybell’s Dana the Dazzling Girl x Dizzybell’s Don’t Dothat
6 september
De laatste loodjes, alles zover voorbereid.
Ook al een flinke tijd bezig met het bedenken van de stamboomnamen om er weer een unieke draai aan te kunnen geven. Maar dat houden we nog even geheim.......
Nu is het nog allemaal even afwachten, maar haar nestje is er klaar voor.
8 september (Geschreven door Wil) Het is inmiddels 8 september 12.45 uur en de bevalling is in volle gang. Lisette heeft mij vannacht om 3.30 uur wakker gebeld, om 3.45 uur in de auto onderweg naar Julianandorp, een ritje van 1 uur en 50 minuten. In Julianadorp aangekomen is Chiva bij vlagen onrustig, hijgen van binnen naar buiten en andersom. Ze wordt steeds onrustiger en blaft tegen Lisette of ze zeggen wil; doe er wat aan!! Na een heftige aanval van on
rust en hijgen krijgt ze bijna op mijn voet een perswee en zie ik een blond puppy verschijnen. Ze doet het zo goed binnen 32 minuten 3 puppy's, twee reuen zwart en blond en 1 teef zwart. Na het teefje neemt Chiva even haar rust en wordt er na 40 minuten nummer 4 geboren wederom een zwarte reu ! Tijdens het typen van mijn verslag wordt er weer een pup geboren, een blond ventje.
14.08 uur
Er zijn inmiddels 6 puppy's geboren waarvan 2 blonde reutjes, 2 zwarte reutjes, 1 zwart teefje en 1 wit teefje en er wordt al heftig op
nummer 7 geperst dus die zal er ook zo aan komen. De 3e witte reu is geboren nummer 7 !!!
Het resultaat 7 gezonde puppies, zo trots op Chiva
9 september The day after.... Afgelopen nacht hebben Mario en ik in de woonkamer geslapen (net zoals de 2 nachten daarvoor) en gelukkig toch iets meer slaap kunnen pakken dan de afgelopen 2 nachten. Uiteraard werd er wel wat gepiept en gemopperd door de pups als Chiva vond dat er gepoetst moest worden, maar over het geheel genomen heerst er een serene rust. De pups zijn tevreden, warm en glimmend. Het uitlaten is wel altijd een dingetje. Je moet bij je puppen weg en dan lopen er ook nog andere Poedels in de kamer die maar wat graag een blik willen werpen in de werpkist. Dit wordt nu absoluut nog niet getolereerd!!
Als Chiva s'middags wordt uitgelaten door Mario grijp ik even de kans om de werpkist te verschonen en de pups even te wegen. Ik schrik me eigen een ongeluk en controleer tot drie x toe of de weegschaal wel klopt. De groei is spectaculair te noemen!!! Chiva eet dan ook als een bootwerker. Eet ongeveer een kilo per dag aan vers vlees en daarnaast nog 4x een bakje geiten yoghurt met slagroom. Die slagroom geeft ze volgens mij direct door aan haar pups. Ook meten we meteen even haar temperatuur. Vanochtend vroeg was deze nog 40,0 en nu 39,7 Vind het nog wel wat hoog maar voor een lacterende teef is het nou ook weer niet super verontrustend. We houden het in de gaten.
Ook zal Mario een map aanmaken voor de ontiegelijke berg foto's die er gaan komen in de tab Fotoalbum. (Als er dan iets niet klopt, kan ik hem op zijn klungels geven ).
De namen van de pups zijn ook bekend. De teefje zijn:
Dizzybell's Digitate Dot Dizzybell's Digitate Dial De reuen zijn: Dizzybell's Digitize DeeDos Dizzybell's Digitize Dongel Dizzybell's Digitize Digit Dizzybell's Digitize DeBug Dizzybell's Digitize Data
13 september Hier weer een update uit het 'filiaal Julianadorp'. De pups zijn zo vreselijk tevreden en doen het zooooo goed. Allemaal tevreden snoezel geluidjes uit de werpkist, ubercute!!! Chiva neemt (zoals ik wel had verwacht) nu alweer overduidelijk afstand van de pups. Ze vind het niet nodig om er 24 uur per dag bij te liggen en ligt nu al af en toe voor de werpkist. Het apart uitlaten is ook totaal onnodig, vind zij, en huppeld al weer vrolijk mee met de rest. Eigenlijk best wel sneu voor de puppies, maar Chiva doet alles voor eten. Ligt ze heel pittig bij haar pupjes die heerlijk hun buikjes aan het vol tappen zijn, hoort ze de zak met pepernoten van Mario...... tok tok pok... 7 doffe dreunen van de pups die van de tepels af vallen en Chiva die staat te blaffen dat ze er nu toch echt uit wilt.... Chiva is weer helemaal zichzelf. De temperatuur van Chiva zakt langzaam en is nu rond de 39,5 helemaal prima voor haar doen. Vandaag is er 1 pupje heel weinig gegroeid, maar 5 gram. We houden hem in de gaten, maarja, je kunt ook niet altijd zo bizar groeien...
De eerste buren en familie zijn inmiddels stiekum wezen gluren en Chiva vind het allemaal prima. Uiteraard alles heel voorzichtig ivm de Corona. Er gaat heel wat desinfectie doorheen. Chanel en Cherie grijpen elke gelegenheid aan om even in de werpkist te kijken maar daar wordt nog streng tegen op getreden. Chiva vind dat nog niet goed. Geef haar geen ongelijk want als Chanel de kans krijgt, kruipt ze erbij en gaat ze moederen. De namen zijn de 2de keer wel goedgekeurd door de Raad van Beheer. D-Dos is DeeDos geworden en D-Bug is DeBug geworden. Leestekens mochten blijkbaar niet. Zelf ben ik inmiddels weer begonnen met werken. Ik heb een trimsalon aan huis dus altijd dichtbij. Gelukkig kan ik alles in de gaten houden via de puppyCam!! Toch wel handig zo een man in huis die alles voorziet van gadgets en alles digitaliseerd (snappen jullie misschien ook wat beter de keuze voor de puppynamen aangezien ik alles nog steeds het liefst zo ouderwets mogelijk doe). Nu is de uitdaging om de honden toch op tijd af te krijgen en niet de hele dag voor het schermpje te liggen kwijlen.
De Puppy Cam in de trimsalon
20 september
Hier weer een update uit het filiaal Julianadorp. Ik kan niet anders zeggen dan dat dit het relaxedte nest is wat ik tot nu toe heb gehad. Alle pups zijn zo tevreden!!!
Ze groeien goed, ze eten goed... Chiva ligt er ook zeker niet meer de hele dag bij. Ze liggen zelfs af en toe helemaal verspreid door de werpkist, het teken dat ze goed gevoed en warm zijn!!
Er wordt ook niet meer zo gesnauwd door de meiden onderling. Als er pups op schoot zijn mag er door de andere honden best aan gesnuffeld en gelikd worden.
Vanaf vandaag gaan de ogen ook echt kieren en de eerste glimmende bolletjes zijn zichtbaar. Een nieuw tijdperk gaat er aan komen. Er wordt ook al flink geoefend in het lopen / tijgeren met hilarische momenten van om vallen en om rollen. De eerste kopjes zijn ook al gespot boven de rand van de werpkist. Het gaat zo hard.
Wel een iets minder leuke kant is nu natuurlijk de Corona.... Zoals jullie weten woon ik in Julianadorp, de kop van Noord-Holland. Er is opnieuw een code rood uitgeroepen...
Zelf vind ik dit echt rot want ik vind puppy visite altijd erg leuk, leuk voor de pups, de socialisatie, de toekomstige poedelmama's en papa's... In wat voor vaatje Wil en ik dit gaan gooien moeten we nog even bespreken. We wachten ook het nest van Zofie af, zodat we het beste inzicht hebben over wie welke pup.... Zodat ook de reisbewegingen toch beperkt blijven... Ik vind dit echt niet leuk maar het is niet anders...
Zoals ik het nu kan overzien probeer ik in het weekend voor de herfstvakantie, de herfstvakantie (van het Noorden) en het weekend aansluitend daarop afspraken te maken om puppybezoek te ontvangen. Hoe streng dat zal zijn, moeten we afwachten... Hopelijk valt het allemaal mee zodat iedereen heerlijk kan komen kijken. We zijn hier toch heel voorzichtig in vanwege mensen om ons heen die door ziekte en leeftijd vatbaarder zijn.
Voor nu is dit het weer en tot snel!!! Ook op facebook zal ik weer wat foto's plaatsen, dat gaat iets sneller dan hier.
16 oktober
Een lach en een traan.... Het is alweer veels te lang geleden dat ik een update in het dagboek heb geschreven, er is dan ook heel veel gebeurd. De pups deden het allemaal heel erg goed. Groei zat er lekker in en we genoten vol op van dit bijzondere nest!! Chiva nam langzaam aan steeds meer afstand van de pupjes. Toen de pups nog maar net 3 weken oud waren begon Chiva haar eten uit te braken bij de pups zodat die het konden opeten. Dit is een heel natuurlijk instinct, vorig nest deed ze dit ook, maar ze heeft het zelf zo gigantisch hard nodig. Mede hierdoor toch maar in overleg met Wil besloten om te gaan bijvoeden, Chiva vind blijkbaar dat dat nodig is. We zijn begonnen met eigen gemaakte heel fijn gemalen tartaar. Nou, dat ging er in als zoete koek!!!! Alleen het zwarte bandje spuugde het weer uit, ik dacht dat hij te snel had gegeten. Volgende dag weer beetje tartaar, de pups vinden mij steeds leuker worden, want ik heb lekkere dingen bij me. Wel kwam bij het zwarte bandje weer wat vlees eruit. Maarja, hij is de kleinste en mogelijk loopt hij net even een paar dagen achter in zijn ontwikkelingen. Dus het zwarte bandje paar dagen extra bij Chiva aangelegd naast me op de bank, zodat hij heerlijk zijn buikje vol kon tanken. Ook de eerste puppyvisites komen langs. Ik geniet hier altijd zo van, zulke blije mensen en kindjes, heerlijk!!! Maar de dagen zijn druk en vol en het zwarte bandje blijft zijn vaste voedsel er onherroepelijk uitgooien. Brokjes laten weken in kokend water en door de blender tot mousse gaat redelijk, pate geprakt door yoghurt lukt ook nog maar zodra het iets dikker wordt gooit hij het eruit. Het zit mij intussen helemaal niet meer lekker en tussen de visites door toch maar een afspraak gemaakt bij de dierenarts want er klopt iets niet. Afgelopen dinsdag was ik om 8 uur s'ochtends al bij de DA en daar röntgenfoto's laten maken. Dit gaf niet genoeg info dus s'middags nog een keer terug om het nogmaals te doen maar dan met contrastvloeistof. Wat ik toen zag, was dramatisch... Zijn slokdarm lag verkeerd waardoor de doorgang naar de maag nihiel was... vandaar dat alles er weer uit kwam. Op de foto was ook al te zien dat hij een beginnende longontsteking had ontwikkeld door het spugen. Het was geen haalbare kaart voor dit dappere ventje... De hele week had ik al overleg met Wil over het dappere mannetje en zijn we tot het besluit gekomen dat we hem verder lijden besparen en heb ik hem laten gaan... Wat is dat vreselijk om te doen... Op dat moment rigoreus besloten om nooit, maar dan ook nooit meer een nest te fokken!!! Ik kan dit niet... Thuis aangekomen aan de kinderen moeten vertellen dat hij er niet meer is... tranen tranen... Met lood in mijn schoenen toch op woensdag en donderdag weer pupvisite gehad, het gaat gewoon door. En wat zijn de mensen blij als ze hun toekomstige pup in hun handen hebben. En daar doe ik het voor!!! De emotie's zakken weer en ik weet weer waar ik het voor doe. Uiteraard gaan we hier mee door want dit is wat ik het liefste doe!! En wat ben ik ontzettend dankbaar voor de mensen om mij heen, Mario, die mij steunt door dik en dun, mijn kids, die hier toch maar weer mee moeten dealen, Wil, die mij het vertrouwen geeft dat ik het goed doe!! We zetten onze schouders er weer onder en gaan de allerleukste pupjes ooit afgeven aan de families die van mij een pup krijgen. Wel balen we ontzettend van die stomme Corona... ik had het iedereen zo gegund vaker langs te kunnen komen... Voor nu houden we het bij de dagboeken en facebook.
Comentários