Dizzybell’s Deja Vu Dilemma x Dizzybell’s Disguised Duuk
18 maart 2022
Op zondag 16 januari appt Lisette dat ze denkt dat Cherie loops is maar echt bloed ziet ze nog niet. Maandag een foto met daarop een licht gekleurde uitvloeiing met het wordt donkerder! Dinsdag 18 januari is Cherie dan echt loops met duidelijk helder bloed.
We besluiten dat ze woensdag 26 januari de eerste keer voor een progesteron bepaling zal gaan, het progesteron is dan nog vrij laag maar het is belangrijk dat je weet hoe snel het stijgt. Vrijdag weer geprikt en dan krijgt Lisette het advies om zondagavond te dekken en dinsdag weer !
Henny en Melle worden in stelling gebracht en zondagavond 30 januari is iedereen bij ons ins Doornspijk aanwezig voor de grande finale, de dekking van Melle x Cherie. Twee jonge onervaren honden die erg hun best doen om elkaar leuk te vinden en leuk gevonden te worden wat uiteindelijk resulteert in een hele mooie dekking met een goede koppeling. We besluiten deze sessie de Dinsdag daarop te herhalen !!
Dat was leuk bedacht maar het ging van een veel minder leien dakje dan zondag maar uiteindelijk weet Beert de oplossing; zet Cherie met haar voorpoten op een kratje en dat helpt, binnen 5 minuten hebben we wederom een prachtige dekking inclusief koppeling. Moe maar tevreden keren Lisette, Mario en Cherie richting Julianadorp en Jan, Henny en Melle richting Hoogland.
Ik ben tevreden nu afwachten tot de echo om te kijken of deze dekking het gewenste resultaat heeft.
De datum voor de echo is dinsdag 1 maart 2022
Maandag 28 februari krijg ik een foto van de tepels en vulva van Cherie met de blijde boodschap dat de tepels verkleuren naar roze en groter en dikker worden en dat de vulva sporen van slijm laat zien. Dit zijn hoopvolle voortekenen voor de dracht.
Dinsdag 1 maart wordt er ‘s middags om 16.00 uur een echo gemaakt en Cherie is drachtig !!! ze hebben er minimaal 6 gezien en het kunnen er maar zo ook 8 zijn !! We gaan het rustig afwachten, nu mag de aanstaande moeder rustig verder broeden om haar dracht tot een goed einde te brengen.
Wordt vervolgd,…….
Woensdag 16 maart 2022
Lisette gebeld om te vragen hoe het met ons drachtige meisje is. Nou het gaat en groeit voorspoedig daar Julianadorp (zie onderstaande foto).
Zondagavond 27 maart 2022
Bij Lisette en Mario is alles in gereedheid gebracht voor de aanstaande bevalling. Werpkist neergezet, kruiken gecontroleerd, nieuwe vetbedden liggen klaar en de handdoeken voor gebruik tijdens de bevalling zijn ook aanwezig.
Morgen worden de arterieklemmetjes uitgekookt, ze worden gebruikt om eventueel de navelstrengetjes af te binden om ze te beschermen tegen een al te enthousiaste moeder die ze anders te kort af zou kunnen bijten.
Vanavond een filmpje ontvangen van een bolle buik met meer dan voldoende beweging van de puppy’s te zien. Vanaf morgen gaat Lisette proberen 2 x daags de temperatuur van Cherie op te meten omdat dit belangrijk is om te weten wanneer de bevalling aanstaande is, want dan daalt de temperatuur minstens 1 graad en dat is het teken dat de bevalling binnen 24 uur zal aanvangen. Het wordt spannend de komende week in Julianadorp………….
De aanloop naar de bevalling toe:
De laatste paar dagen voor de bevalling merkte je aan alles dat Cherie niet meer zichzelf was. Het eten smaakte haar niet meer, met lange tanden werd er gegeten en steeds vaker liet ze het staan. Naar buiten gaan hoefde ook niet meer zo en als ze buiten liep haalde ze het grasveld niet... Er werd geplasd midden op straat... Ze wou niet meer ver lopen. Alle tekenen voor mij dus dat de bevalling niet al te lang meer op zich zou laten wachten. Op maandag ben ik ook begonnen met temperaturen. Eerst maar gewoon 1x per dag want Cherie is niet het soort hond waar je onnodig dwangmatige handelingen aan moet verrichten want dat vind ze moeilijk en geeft haar stress, onnodige stress die ik haar niet wil aandoen. De temperatuur was iederen x tussen de 38,1 en 38,3 graden. Prima voor een hond, waar de normalen temperatuur ongeveer een graad hoger ligt dan bij de mens. Op donderdag liet ze weer haar eten staan en snauwde ze naar Silke, haar steun en toeverlaat, haar 'partner in crime', haar maatje, haar soulmate... Oke, tijd om extra te temperaturen. S'ochtend nog 38,1 dat is prima, s'middags 37,8 en s'avonds 37,6 graden. Nog niet een overtuigende daling maar aangezien dingen bij mij nog wel eens iets anders verlopen dan zou moeten, had ik het idee dat het in ieder geval het weekend zou komen. Even contact met Wil en die zei ook, zou mooi zijn als ze dit weekend bevalt. Ze zou zondag 63 dagen na de eerste dekking zijn. Donderdag avond naar bed gegaan in afwachting wat de vrijdag zou brengen. Nou, daar kwam ik heel snel achter....
Vrijdag 1 april 2022
De dag van de bevalling: Geen grap, 1 april!!
Toen Mario en ik s'ochtends beneden kwamen zijn we de honden uit gaan laten. Wat een drama. Van begin tot eind heeft ze staan piepen en hijgen en raar gedaan. Na het uitlaten niets willen eten... temperaturen vond ik niet meer nodig. Ik ken mijn hond heel goed en wist dat ze vandaag of vannacht ging bevallen. Tegen Mario gezegd dat hij zijn telefoon bij de hand moest houden en dat ik zou bellen als hij naar huis moest komen. Kids wakker gemaakt, die hebben even geholpen met het opstarten van de dag en ik ben mijn klanten gaan afbellen. (Voor diegene die dat nog niet wisten, ik ben zelfstandig ondernemen, ik heb een hondentrimsalon aan huis.) Ryan (mijn oudste zoon) was die dag al vrij van school dus een extra paar handen waren er. Quinn (mijn middelste zoon) moest wel naar school en daarna werken, dus die zou ik via WhatsApp op de hoogte houden. Yoël (mijn jongste) was met geen 10 paarden naar school te krijgen. Cherie is zijn hondje, zijn onofficiele Buddy. Overleg met de mentor bood de oplossing. Online les tot de bevalling en veel foto's van de puppies!!!
Toen dat allemaal in orde was en ik me dus op mijn hond kon richten zag ik ook dat de aanloop naar de bevalling echt was begonnen. Trillen, hijgen, onrust... het hoort er allemaal bij. Even overleg met Wil, mijn steun en toeverlaat LOL. We besluiten (dit hadden we eigenlijk allang besloten, maar ja, ook ik was figuurlijk aan het bevallen) dat Wil in Doornspijk blijft, telefonisch altijd bereikbaar, en dat ik de bevalling dit keer zonder haar zou doen. Rond 10.30 bel ik Mario op zijn werk op dat ik denk dat het niet lang meer duurt en dat hij met de middagpauze naar huis moet komen. Dit ook ivm de auto, die heb ik nodig als er toch iets niet goed gaat.
Terwijl Cherie haar ellende wegpuft zet ik de laatste dingen in gereedheid. De arterie klemmen
kook ik nog even uit. Weegschaal ontsmetten en alles binnen handbereik. Terwijl ik aan de eettafel zit schiet mij een onwijs leuk idee te binnen voor de namen!!! Ik begin te schrijven en zal ze verderop aan jullie verklappen!!
Gelukkig heeft Cherie ervoor gekozen om de werpkist als veilige plek te aanvaarden en daar blijft ze op een gegeven moment ook liggen. Ik roep Yoël erbij en ook Ryan komt kijken. De eerste perswee is rond 15.00 uur duidelijk zichtbaar en om 15.05 is de eerste pup geboren.
Een wit teefje. Cherie weet hier wel raad mee en direcht begint ze te poetsen en is het moederinstinct daar!! Wat regelt moedertje natuur dat toch goed. 10 minuten later dient pup 2 zich aan en kwartier later is nummer 3 er ook al. In een bloedtempo bevalt deze geweldige dame van 7 pups!! De eerste was er om 15.05 uur en de laatste om 16.37 uur. Tussendoor krijg ik maar net de kans om de pups even snel te bekijken, geslacht te bepalen, te wegen en van een bandje te voorzien.
Van te voren maakte ik me nog wel een beetje zorgen over Chanel en Chiva. Zij zijn beide ook moeder en weten dus hoe pupjes ruiken en klinken en Chanel heeft in het verleden verwoedde pogingen gedaan om pupjes te stelen van Chiva. Maar beide dames vinden het eigenlijk wel prima en genieten duidelijk van hun pensioen. Piepende puppen geven geen reactie.
Nadat er al ruim een uur geen activiteit meer is aan de achterkant van Cherie wordt ze even heel snel door Mario uitgelaten wat mij even snel de gelegenheid geeft om de pupjes nog een keer te inspecteren en de werpkist te verschonen. Pups zien er perfect uit en de verwerpkist is weer fris als Cherie terugkomt met Mario er achteraan bungelend... Cherie wilt naar haar pups!!! Even snel aan haar buik voelen. Volgens Wil kan je het voelen als er nog iets in zit. Nou, ik voel niets. Het zal dus wel goed zijn. We houden haar gewoon in de gaten. Cherie ontpopt zich nog verder als oermoedertje. Pups worden met olympische hoogstandjes ontweken met het gaan liggen en drinken doen we alleen als het voor je neus wordt gehouden want verder denk je er niet aan.
Wat Cherie wel heeft en Chanel en Chiva nooit hebben gehad is het afschermen van de pups. Zelfs als ik er even bij moet heeft ze de neiging om zichzelf tussen de pups en mij in te zetten. Als ik er dan toch even eentje vast heb wordt ik met argusogen in de gaten gehouden. We houden dan ook alle nieuwschierige tweebeners nog even buiten de deur tot zij er iets geruster mee is.
2 April 2022
The day after:
Vol vertrouwen gingen we de nacht in. Immers ging de bevalling heel soepel en de avond was ook heerlijk. Smakkende geluidjes, gekir uit de kist, love it... Luchtbed opgeblazen, kussens en dekbed, kruiken voor de pups, eten en drinken voor Cherie, zaklamp, alles lag klaar, we kunnen gaan slapen!!! Grote lampen uit en toen begon het... dikke onvrede uit de werpkist... piepen, schreeuwen, onrust alom (kunnen puppen van een paar uur al blaffen, zo klonk het wel). Tig keer opstaan, puppen weer erbij leggen die afgedwaald waren. Cherie die maar niet snapte wat ze fout deed. Ze bleef ze proberen te troosten (denk ik) en poetsen maar daardoor kukelde ze iedere keer om en weer bij haar vandaan...Uiteindelijk is rond 4.30 toch alles stil en kunnen we nog 3 uurtjes slaap pakken.
De dag zelf verloopt gelukkig heel goed. Alle puppen zijn gegroeid, sommige wat meer dan de andere maar ze zijn in ieder geval niet afgevallen. Dus de melkproductie is gestart, dit is goed!
Uiteraard hang ik weer aan de telefoon bij Wil. Die is onderweg naar de Hond van het Jaar show met Liesbeth. Zij kunnen ook niet een reden verzinnen voor de onrust bij Cherie. Even wennen aan dag en nacht ritme??? Geen idee.
Ze gaat meerdere keren uit, plassen en poepen gaat bij Cherie weer goed. Van de onrust is niets meer te bespeuren en ik ga zelfs even boodschappen doen. Yoël blijft bij haar en als er wat is kan hij me bellen en er hangen camara's in de kamer dus kan ik kijken wat er dan zou moeten zijn. Cherie groeit zienderogen in haar moeder rol en durft wat meer te ontspannen. Het afschermen van de pups gaat ook niet meer zo dwangmatig, wij forceren niets en zij gelooft inmiddels ook dat ze ze weer terug krijgt. Ze heeft ook al eventjes een rondje door het huis gemaakt. Kijken waar nog iets te stelen valt want haar eigen eten smaakt haar niet. Puppybrokjes gaan er nog wel in, maar haar vlees niet. Een gestolen tartaartje uit de keuken wordt dan weer wel gewaardeerd HIHI.
Oke, de namen....
De namen is iedere keer weer een opgave/sport... Wil is ooit begonnen om triple D in te voeren (neeee, geen cupmaat, maar pupnamen!!!). We beginnen alles met Dizzybell's en daarnaast een eigen pupnaam en een themanaam. Nu zijn er al een heleboel thema's voorbij gekomen en ik vond iets met bloemen/voorjaar nu wel leuk. Maar ze zijn natuurlijk op een hele speciale dag geboren, namelijk 1 april. Hoe dit nu weer te verwerken in de namen... 1 april, april fools day... Hmmm, dat wordt dan DayOfFools als themanaam en planten/bollen namen.
Teefjes: Dizzybell's DayOfFools Dahlia Dizzybell's DayOfFools Daisy Dizzybell's DayOfFools Dichondra Dizzybell's DayOfFools Daffodil
De reutjes: Dizzybell's Dewberry DayOfFools Dizzybell's Doubleclaw DayOfFools Dizzybell's Dodder DayOfFools
Vrijdag 8 April 2022
Wat gaat het toch hard. Zijn heerlijke tevreden en glanzende bolletjes
24 april 2022
Vandaag bij de puppy’s van Cherie en Melle op bezoek geweest, onderweg een puppykoper opgepikt in Hoorn en samen gezellig verder gereden.
Aangekomen bij Lisette en Mario was het meteen een gezellige drukte, Cherie was hier wat minder van gecharmeerd maar nadat ze uit de puppyren bevrijd was ging het al een stuk beter en accepteerde ze het kraambezoek voor haar kleintjes al snel, helemaal toen er iets te eten op tafel kwam was het al snel goed.
De kleintjes hebben de werpkist verlaten en “wonen” nu in de grote ren waar ze behoorlijk van zich af kunnen kijken en hun wereld enorm vergroot is. `ook hun bewegingsvrijheid is er ruim op vooruit gegaan ze genieten hier overduidelijk van en lieten zo af en toe een potje sparren onderling zien.
Ze zien er welvarend uit en hebben duidelijk een toegewijde moeder die slagroom geeft in plaats van melk.
Na een half uurtje kwam er nog meer puppybezoek en gingen de puppy’s van hand tot hand, ze genoten hier overduidelijk van en nestelden zich op de “vreemde” schoten van het bezoek om daar vervolgens heerlijk te gaan liggen snurken.
Het was een gezellige dag met leuke enthousiaste mensen die blij zijn met hun Dizzybell’s nakomelingen.
Nu weer tevreden thuis na een gezellige dag.