Dizzybell’s Does Decadence (Emmie)

 

geb.datum:                        10 februari 2019

geslacht:                            Teefje

vader:                                Snatcher’s Trident

moeder:                             Dizzybell’s Dibah Queen of Darkness​

​

HD:                                    A

PRA:                                  Vrij

vWD:                                 Vrij

NE:                                    Vrij

DM:                                   Vrij
RCD4:                               Vrij

ECVO:                               Vrij (2022/2024)

COI:                                  19% 

​

6 februari 2025

Afgelopen maandag is Emmie door onze eigen reu Debruin gedekt. Het was een dekking volgens het boekje, zoals we van hem gewend zijn. Petra en Xander waren vast van plan om gisteren nogmaals de dekking over te doen meer voor de LOL dan voor de zekerheid want maandag was echt de goede dag. Helaas zijn ze door de griep geveld dus de LOL ging niet door. Nu 4 weken afwachten tot er een drachtecho gemaakt is dan weten of de natuur gedaan heeft wat wij verwachten/hopen. We hebben er in ieder geval alles aan gedaan wat we konden. 

​

​

​

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

31 januari 2025

Er heerst onrust in huize Gillisse want Emmie is loops en zal gedekt worden!!

Vandaag voor de 2e keer bloed geprikt om het progesteron te bepalen zodat we precies weten wanneer ze gedekt kan worden.

Maandag gaan ze vroeg in de ochtend nogmaals prikken en dan verwachten wij dat we groen licht zullen krijgen, omdat Beert en ik voor een onderzoek in Leiden moeten zijn nemen we na het verlossende telefoontje Debruin mee om daarna door te rijden naar Petra in Nootdorp voor de eerste ontmoeting en hopelijk een geslaagde match/dekking. Wordt vervolgd........

 

Nadat in november 2018 onze grote zwarte poedel Lies overleed, was al snel duidelijk dat ons driekoppig gezin weer de wens had een hond in huis te nemen.

Nu is er voor ons maar één ras en één fokker denkbaar, dus we kwamen ook dit keer terecht bij Wil en haar Dizzybellen. 

 

Toevallig stond Wil op het punt om Dibah te laten dekken. Dit teefje woont bij Wils dochter, Corrina en haar gezin. Dibah is een kleinkind van onze Lies (die jarenlang een liefdevol thuis bij Corrina vond) dus een pupje uit dit nest zou voor ons extra emotionele waarde hebben.

 

De vriendschap tussen Wil en mij begon in 2002 toen ik bij haar een reu, Davide, kocht. Zo heb ik al heel wat generaties van Wils honden meegemaakt. Uit Eloïse werd Malta geboren, een hond waar ik nauw bij betrokken ben geweest. Zij was de moeder van Lies.  

 

Jaren geleden had ik met Wil een hond in co-eigenaarschap. Hieruit is twee keer een nest geboren. Zo is Lies ook als pup bij mij thuis gekomen. 

Zo'n "uitzetteefje" geeft Wil de gelegenheid om meerdere teven beschikbaar te hebben voor de fok.  Deze honden kunnen dan gewoon in een gezin wonen in plaats van (oh afschuw) in kennels te leven. 

Mij biedt het de kans om nauw betrokken te zijn bij de dekking, zwangerschap, bevalling en het verzorgen en begeleiden van een nest.

Ook het contact met de nieuwe (potentiële) eigenaren onderhoud ik en vanzelfsprekend denk ik mee over de juiste combinatie hondje/nieuwe eigenaar.

Dit alles met alle expertise en kennis van Wil binnen handbereik.

De vorige keren verliep de samenwerking met Wil heel soepel en genoot ik twee jaar achtereen van een nestje.

 

Ik was dan ook heel blij dat Wil wederom openstond voor een dergelijke constructie. Het maakte het extra spannend om af te wachten of Dibah zwanger was én of er een geschikt teefje in het nest zat.

 

We hadden geluk: op 10 februari (de negende verjaardag van mijn jongste zoon Cédric) hadden we al vroeg bericht: bij Corrina, Gert-Jan en de kinderen waren vijf pupjes geboren; vier reutjes en een teefje. Een mooier verjaardagscadeau konden we ons niet wensen!

 

Een naam voor de pup hadden we al: Emmie. Corrina (die weet dat ik van een beetje chique namen houd) gaf haar de stamboomnaam Dizzybell's Does Decadence. 

 

Twee keer gingen we op kraambezoek en op 31 maart mocht ze mee naar Nootdorp. Op de grond bij de passagiersstoel zat ze als een echte diva de boel te bekijken. Daarna krulde zij zich op en viel in slaap.

 

Terwijl ik na een rit van vijf kwartier de auto parkeer, zet mijn oudste zoon, Ciske, haar behoedzaam in de woonkamer. Mijn: "Loop even met haar door naar de tuin!" was in alle enthousiasme niet doorgekomen bij de knullen. 

Dus: ze doet een plas, speelt even met haar nieuwe pluche knuffel, loopt naar de bench en valt in slaap. Wat een pup!

 

Zodra ze wakker wordt, komt mijn moeder even gedag zeggen. We besluiten haar komst te vieren in de plaatselijke lunchroom. Daar gaat ze onder tafel zitten en ze kijkt nieuwsgierig om zich heen. Zodra ze ligt, geef ik haar een paar kleine snoepjes. Wat gaat dit soepel! 

Emmie is nu drie en nog altijd is ze een keurige gast als we de horeca bezoeken.

 

Die voorbeeldige eerste dag was een goede voorspeller van wat ons te wachten zou staan.

Natuurlijk is Emmie een heel goed gesocialiseerd hondje (zoals ik gewend ben van de Dizzybell kennel). Maar wat een geweldig karakter heeft zij!

Zo opgewekt en vrij, een allemansvriend. Ze is rustig in huis maar speels en levendig buiten. Erg aanhankelijk maar op momenten dat het passend is. Ze is niet snel onder de indruk maar toch gevoelig voor een verbale correctie (Uh!). Ze is met stip de gehoorzaamste hond die ik ooit had.

 

Soms lijkt het haar ineens een heel grappig idee om de katten uit te dagen om te spelen. Maar twee passen (en een dodelijke blik van onze Noorse Boskatmixen) verder, bedenkt ze zich wijselijk. 

 

Ze heeft eigenlijk nog nooit lelijk gedaan tegen andere honden (tenzij ze haar belagen. Dan snauwt ze hen af. Terecht!). Maar met kleine, fragiele hondjes laat ik haar niet spelen. In het bos roep ik haar dan bij me. Ze zal geen agressie vertonen. Maar of het gemiddelde chihuahuaschedeltje bestand is tegen de simultaanlanding van twee voorpoten van 19 kilo poedel...

 

Een week nadat Emmie bij ons kwam wonen ontmoette ik een geweldige man: Xander (stamboomnaam: Alexander Willem). Het was liefde op het eerste gezicht. Tussen ons maar ook tussen Xander en Emmie. Ik kan me niet herinneren ooit onderdeel geweest te zijn van zijn profielfoto. Emmie daarentegen prijkt samen met hem op Facebook en WhatsApp. En soms plaatsen ze weer eens een nieuwe van hen twee...

 

Zelfs het feit dat ze zijn, met oprechte aandacht gedraaide, biologische, gehaktballen jatte ("Dat doet ze anders nooit hoor") doet daar niets aan af.

Onlangs nam ze vanaf een veld, uit het niets, het rit aan. Ze zette het verkeer van de Dorpsstraat vast, begroette enthousiast iedereen die uitstapte om haar te vangen, sprong bij wildvreemden in een busje en Xander compleet negeerde toen hij kwam aanhijgen. 

 

Ze keek die mensen aan van: "Laat maar kletsen die kale, nog nooit eerder gezien. Rijden! We gaan iets leuks doen!"... Maar, hij houdt nog steeds van haar.

En de kinderen en ik ook: we genieten van Xanders verhalen over de rottigheid die ze eigenlijk alleen bij hem uithaalt.

 

Kortom: we zijn blij met onze vrolijke flierefluiter die mij wat karakter en postuur erg doet denken aan haar overgrootmoeder Malta, die mij bijzonder dierbaar was. 

 

Nu staat ze op het punt zelf gedekt te worden. Wat zou het mooi zijn om, inmiddels als gezin, te kunnen bijdragen aan een volgende generatie Dizzybell's poedels. 

​